Renee van de Groes (38) is in het bedrijf van haar vader en moeder gestapt als opvolger. Ze zitten nu samen in een VOF. Niet dat dat ertoe doet, vindt Renee. “Het gaat niet om de juridische constructie, maar om wie het werk doet en wie wat bepaalt.”
Daar hebben ze als familie goede afspraken over. Renee: “Ik doe de zorg en bepaal daar de zaken, pap doet het land en mam de tuin. Dat ging vanzelf, maar we hebben het ook uitgesproken.” Zus Indy woont in het dorp en is drie dagen in loondienst op de zorgboerderij: twee dagen als begeleider en een dag op kantoor. “Dat is echt superfijn want dat is totaal niet mijn ding”, zegt Renee. Twee broers wonen ook in het dorp en komen heel regelmatig langs. “Zo blijft het toch de plek van ons allemaal.”
Renee groeide met haar zus en twee broers van jongs af aan op op de zorgboerderij, een van de eerste in Nederland. Ze was gewend met hulpboeren te lunchen en thee te drinken, maar besloot wel dat zij dat anders zou doen. Zij heeft met haar man, die buiten de deur werkt, daarom een eigen privé ruimte gecreëerd, waar haar drie kinderen (3,8 en 10) rustig op zichzelf kunnen zijn. Tegelijkertijd is Renee meestal op de zorgboerderij, dus daar lopen de kinderen dan ook vaak, al dan niet vergezeld van opa en oma. “Toch weer een beetje zoals vroeger dus”, lacht Renee.
Zorg in plaats van onderwijs
Het was niet altijd al duidelijk dat Renee de zorg in zou gaan. “Eigenlijk wilde ik het onderwijs in. Ik deed SPW om onderwijsassistent te worden en wilde daarna de Pabo gaan doen, maar omdat er een bij mijn SPW opleiding een verplichte stage in de gehandicaptenzorg zat, ben ik toch op een zorgboerderij terecht gekomen. Dat was bij zorgboerderij De Urling in Oeffelt, van een vriendin van pap. Daar heb ik twee meisjes begeleid met een stofwisselingsziekte. Zij zouden niet oud worden, dus ik moest zorgen dat ze zo lang mogelijk een goed leven zouden hebben. Dat ging mij goed af en gaf me ook veel plezier. De Pabo is er daardoor nooit van gekomen.”
Een tijd combineerde Renee het werk op de andere zorgboerderij met het werk thuis op De Cinquant, tot ze zwanger raakte van haar oudste. “Ik heb in die tijd heel veel geleerd. Ik wilde graag met kinderen werken. Dat kwam op de zorgboerderij ook wel eens voor, tussen alle mensen met hulpvragen waren in het begin ook schoolverlaters of kinderen die het moeilijk hadden. Ik geef geen onderwijs, maar kan wel het ritme van de boerderij zijn werk laten doen, weer zelfvertrouwen opbouwen en kinderen met nieuwe energie weer laten beginnen. Voor mij zit er weinig verschil in het werken met mensen met een verstandelijke beperking of jeugd. Het gaat steeds om hetzelfde: mensen in hun kracht zetten, buiten en met elkaar.”
Wat belangrijk is bij bedrijfsovername is dat je doet waar je plezier in hebt en de boerderij daarin mede gaat vormgeven. Het kan daardoor lastig zijn een bestaand bedrijf over te nemen, als dat helemaal gevormd is naar een visie die niet de jouwe is. Bij ons sluit het wel op elkaar aan.
De boerderij levert precies genoeg op voor onszelf, de deelnemers en de winkel. En de biologische manier van werken past ook. Wat nu wel eens een uitdaging is is om het agrarische werk goed bij te houden, terwijl ik ook nodig ben in de zorg. Gelukkig is daar sinds kort versterking, zodat ik mezelf iets meer met de landbouw bezig kan houden. Het is gewoon moeilijker om daar iemand voor aan te nemen. Ten eerste omdat je er meestal een duidelijke visie op hebt hoe je iets wilt, maar zeker ook omdat het behoorlijk seizoensgebonden werk is waarvoor je iemand moeilijk een arbeidscontract kunt geven.”
Gelukkig helpen Paul en Carien ook nog mee in de moestuin en met de koeien en het land, en zijn ze er voor de kleinkinderen. Renee: “Dat helpt zeker. Anders zou het een stuk lastiger zijn om eigen kinderen en zorg te combineren.”
Renee is na haar opleiding mee gaan werken, maar zwaaide niet meteen de scepter. “Dat was toen mijn vader ziek werd in 2017. Dat maakte voor mij duidelijk dat ik het stokje moest overnemen. Dat hebben we ook zo uitgesproken en dat is goed gegaan.”
Tips voor nieuwkomers: doe waar je hart ligt
Nieuwkomers in de zorglandbouw raadt ze aan goed te kijken naar wat hun past. “Je ziet nu wel locaties openen, waar dan zorgverleners in dienst komen en de ‘zorgboer’ achter de computer kruipt om het allemaal te managen. Ik vraag me af of dat dan je droom is geweest. Tegelijkertijd is het best lastig om indicaties te krijgen tegenwoordig. Dus het is wel een goede overweging waard of je dat allemaal zo wilt.” Zelf is Renee daarom blij dat haar partner nog een baan buitenshuis heeft. “Dan heb je toch nog iets om op terug te vallen.” Maar ondertussen gaat wel alle ziel en zaligheid naar De Cinquant. “Ik vind het heel fijn om zo volgens onze eigen bedoeling te kunnen leven.”